Drie deuren verderop. Daar staat het huis waar we eerder woonden. In 1996 werkte en woonde Bert in Groningen. Marjan kon na het behalen van de artsenbul aan de VU in Amsterdam aan de slag voor de opleiding tot tropenarts in Sneek. Dat was een goed moment om eindelijk samen te gaan wonen. Dat Marjan in zou trekken bij Bert was niet aan de orde; de reistijd van en naar werk zouden we eerlijk verdelen worden. Leeuwarden leek de beste keus: toch iets van een stad – na Amsterdam en Groningen – en goede treinverbindingen.
Op een regenachtige dag in de winter van 1995 reden we op gehuurde fietsen voor het eerst door Leeuwarden. Ondanks het sombere weer waren verrast door de mooie binnenstad. We doorkruisten de stad op zoek naar leuke buurten met huurwoningen. Ons oog viel op de Vossenparkwijk, de Emmakade en de Transvaalwijk. Sfeervolle wijken, dichtbij de binnenstad, dat leek ons wel wat! Alleen geen huurwoningen beschikbaar. Hoewel we vrij zeker wisten dat we na een paar jaar naar de tropen zouden gaan en huren het meest praktisch zou zijn, kozen we het liefst voor een leuke plek.
Dan maar op jacht naar een koopwoning. Dat lukte in 1996. Een huis naar ons zin. Er zaten nog wel originele details in die we deels achter hardboardplaten moesten weghalen. Meteen sloegen we volop aan het klussen en binnen een jaar onderging het huis een metamorfose in sfeer en kleur. In 1998 verhuisden we naar Nicaragua. Het huis konden we gelukkig goed verhuren. In 2001 keerden voor 8 maanden terug naar ons huis in Leeuwarden om in 2002 te vertrekken naar Zambia. Wederom konden we het huis verhuren. In kwamen we definitief terug in ons huis. Met drie kinderen bleek het toch wat te krap. We probeerden nog een verbouwplan met extra ruimte in de achtertuin, maar kozen uiteindelijk toch om te verhuizen……om drie deuren verder te belanden!
